اپتیک و لیزر در پزشکی

اپتیک و لیزر در پزشکی

اپتیک زیست پزشکی

کاربردهای لیزر در پزشکی

لیزر در دندانپزشکی

لیزرها اکنون با طول موج های خروجی از اشعه ماوراء بنفش دور تا مادون قرمز میانی در دسترس هستند. تعداد فزاینده ای از این طول موج های لیزر در پزشکی استفاده می شود. برای اینکه لیزر اثر مطلوبی داشته باشد، باید انرژی آن در بافت مورد نظر جذب شود. به این ترتیب، لیزرها برای کاربردهای خاص بر اساس ویژگی های جذب طول موج(های) آنها در بافت و وسایل موجود برای رساندن انرژی لیزر به محل درمان انتخاب می شوند.

تاثیر لیزر بر روی بافت: وقتی انرژی لیزر بر روی بافت برخورد می کند، سه اتفاق می افتد. مقداری از نور منعکس می شود، مقداری در محل درمان جذب می شود و مقداری به بافت های خارج از محل درمان منتقل می شود.

برای اینکه لیزر موثر باشد، نور باید توسط بافت های مورد نظر جذب شود. میزان وقوع هر کدام تابعی از طول موج لیزر و نحوه تعامل انرژی لیزر با بافت تحت تابش است.

اثرات تابش: تابش به درجه ای گفته می شود که انرژی لیزر بر روی بافت های مورد نظر متمرکز می شود. تابش در هدف، توان لیزر تقسیم بر ناحیه هدف است و واحد اندازه گیری وات بر سانتی متر مربع است. از آنجایی که اکثریت قریب به اتفاق پرتوهای خروجی لیزر جراحی گرد هستند و مساحت یک دایره به صورت Br2 تعریف می شود، اگر شعاع نقطه هدف افزایش یا کاهش یابد، تغییر حاصل در تابش به عنوان تابع معکوس r2 افزایش یا کاهش می یابد. بنابراین، یک تغییر کوچک در اندازه نقطه می تواند تأثیر چشمگیری بر تابش هدف و به تبع آن سرعت تخریب بافت توسط لیزر داشته باشد.