مهندسی نورومورفیک

مهندسی نورومورفیک ، همچنین به عنوان محاسبات نورومورفیک شناخته می شود ،  استفاده از سیستم های یکپارچه سازی در مقیاس بسیار بزرگ (VLSI) حاوی مدارهای الکترونیکی آنالوگ برای تقلید از ساختارهای عصبی بیولوژیکی موجود در سیستم عصبی است. در چند وقت اخیر ، اصطلاح نورومورفیک برای توصیف سیستم های آنالوگ ، دیجیتال ، حالت مختلط آنالوگ / دیجیتال VLSI و نرم افزاری که مدل های سیستم های عصبی را اجرا می کنند (برای درک ، کنترل حرکتی یا ادغام چند حسی) استفاده شده است. پیاده سازی محاسبات نورومورفیک در سطح سخت افزاری را می توان توسط ممریستورهای مبتنی بر اکسید ، حافظه اسپینترونیک ، سوئیچ های آستانه ای و ترانزیستورها تحقق بخشید.

یک جنبه اصلی مهندسی نورومورفیک ، درک نحوه شکل گیری تک تک سلول های عصبی ، مدارها ، برنامه ها و معماری کلی ، ایجاد محاسبات مطلوب است ، بر نحوه نمایش اطلاعات تأثیر می گذارد ، بر استحکام آسیب تأثیر می گذارد ، شامل یادگیری و توسعه است ، با تغییرات محلی (انعطاف پذیری) سازگار است ، و تغییرات تکاملی را تسهیل می کند.

مهندسی نورومورفیک موضوعی میان رشته ای است که با الهام از زیست ، فیزیک ، ریاضیات ، علوم کامپیوتر و مهندسی الکترونیک برای طراحی سیستم های عصبی مصنوعی ، مانند سیستم های بینایی ، سیستم های چشم ، پردازنده های شنوایی و ربات های خودمختار ، که فیزیکی آنها اصول معماری و طراحی بر اساس اصول سیستم عصبی بیولوژیکی است.  در اواخر دهه 1980 توسط کارور مید ساخته شد.

فوتونیک برای هوش مصنوعی و محاسبات نورومورفیک

فوتونیک برای هوش مصنوعی و محاسبات نورومورفیک

ترجمه با تیم مهندس شکوفه ساتری

چکیده

تحقیقات در زمینه محاسبات فوتونیک به دلیل تکثیر اجزای الکترونیکی الکترونیکی در سیستم عامل های تلفیقی فوتونیک رونق یافته است. مدارهای تلفیقی فوتونی ، شبکه های عصبی مصنوعی فوق سریع را فعال کرده و چارچوبی را برای کلاس جدیدی از ماشین های پردازش اطلاعات فراهم می کنند.