قسمت های مغز

مغز انسان نه تنها یکی از مهم ترین اعضای بدن انسان است. همچنین پیچیده ترین است. مغز از میلیاردها نورون تشکیل شده است و همچنین دارای تعدادی بخش تخصصی است که هر کدام در عملکردهای مهمی نقش دارند.

در حالی که هنوز چیزهای زیادی وجود دارد که محققان هنوز درباره مغز نمی دانند، آنها چیزهای زیادی در مورد آناتومی و عملکرد مغز یاد گرفته اند. درک این بخش‌ها می‌تواند به افراد کمک کند تا تصور بهتری از چگونگی تأثیر بیماری و آسیب بر مغز و توانایی آن برای عملکرد داشته باشند.

قشر مغز بخشی از مغز است که انسان را منحصر به فرد می کند. عملکردهایی که از قشر مغز منشا می گیرند عبارتند از:

آگاهی

تفکر مرتبه بالاتر

خیال پردازی

پردازش اطلاعات

زبان

حافظه

ادراک

استدلال

احساس

اقدام بدنی داوطلبانه 1

قشر مغز همان چیزی است که وقتی به مغز نگاه می کنیم می بینیم. بیرونی ترین قسمتی است که می توان آن را به چهار لوب تقسیم کرد.

هر برآمدگی روی سطح مغز به عنوان شکنج شناخته می شود، در حالی که هر شیار به عنوان یک شیار شناخته می شود.

استفاده از اپتوژنتیک برای درمان بیماری پارکینسون

استاندارد طلایی برای درمان بیماری پارکینسون دارو است. ترکیب موجود در این دارو، که قوی ترین دارو برای بیماری پارکینسون است، با افزایش سطح دوپامین در مغز، علائم کلیدی این بیماری مانند سفتی و کندی حرکت را کاهش می دهد. با این حال، این دارو عوارض جانبی عمده ای مانند دیسکینزی و ایجاد رفتارهای تکانشی دارد. تأثیر دارو نیز به مرور زمان از بین می رود.

با توجه به اینکه تخمین زده می شود بیش از 10 میلیون نفر در سراسر جهان با بیماری پارکینسون زندگی می کنند، نیاز فوری به درمان موثرتر وجود دارد. درمان جایگزین فعلی، درمان جراحی با تحریک عمیق مغز است که نویدبخش است. با این حال، تنها بخش کوچکی از بیماران پارکینسون این درمان را دریافت می کنند.

مطالعات نشان داده اند که تحریک عمقی مغز می تواند به طور موثری اختلال حرکتی را درمان کند و همچنین نشان داده است که در گسترش پنجره موثر موثر است. در حالی که این درمان بدون عوارض جانبی، مانند موارد مربوط به خلق و خو و شناخت نیست، درمان تحریک مغز یک حوزه درمانی امیدوارکننده برای کشف است.

اکنون دانشمندان در تلاش هستند تا درمان تحریک مغز را از طریق استفاده از اپتوژنتیک بهینه کنند. این فرضیه وجود دارد که اپتوژنتیک می تواند شکاف های مهمی را در دانش ما از بیماری پارکینسون روشن کند تا دانشمندان بتوانند یک گزینه درمانی پیشرفته و خاص برای بیمار ارائه دهند.

قبل از اینکه اپتوژنتیک به پتانسیل کامل خود برسد، تحقیقات بیشتری در این زمینه مورد نیاز است. در سال‌های آتی، احتمالاً شاهد پیشرفت‌های مهم تری از مطالعات با استفاده از دستگاه‌های اپتوژنتیک قابل کاشت خواهیم بود، که احتمالاً در ابتدا حوزه بیماری‌های عصبی بیشترین سود را خواهد داشت.

اپتوژنتیک

اپتوژنتیک استفاده از پروتئین های حساس به نور را با استراتژی های هدف گیری ژنتیکی ترکیب می کند. در سال های اخیر، جعبه ابزار اپتوژنتیک توسعه یافته، درک ارتباطات سلولی و سیگنال دهی را از واحدهای منفرد به کل شبکه ها گسترش داده است. این فصل مروری بر آخرین رویکردهای مولکولی و مهندسی برای ایجاد انواع ابزارهای اپتوژنتیکی ارائه می دهد که نورون ها را به نور پاسخ می دهند. این کار با معرفی انواع مختلف پروتئین‌های فعال شده با نور میکروبی و مهره‌داران، خواص عمومی و کاربردهای آنها آغاز می‌شود. سپس پروتئین‌های جدید فعال شده با نور را برای تحریک سریع اپتوژنتیک و خاموش کردن نورون‌ها با تمرکز اصلی بر تغییرات اخیر، جهش‌ها و استراتژی‌های هدف‌گیری در بخش‌های سلولی خاص توصیف می‌کند. علاوه بر این، این فصل همچنین مزایای گیرنده‌های متصل به پروتئین G فعال شده با نور (GPCRs) و آنزیم‌ها را برای کنترل آبشارهای سیگنالینگ عصبی/سلولی و برهم‌کنش‌های پروتئین-پروتئین برای طیف وسیعی از کاربردها مورد بحث قرار خواهد داد.

علوم اعصاب بنیادی

شرح

نسخه چهارم علوم اعصاب بنیادی خود را به عنوان ارائه ای جذاب و جامع از رشته علوم اعصاب، از مولکول ها تا شناخت، دوباره ابداع می کند. این کتاب کامل اما مختصر و با مصور فراوان، از یک بخش مقدماتی که شامل نوروآناتومی بنیادی است، ساخته شده و در ادامه به علوم اعصاب سلولی و مولکولی، رشد، سیستم‌های حسی، سیستم‌های حرکتی، سیستم‌های تنظیمی، و علوم اعصاب رفتاری و شناختی می‌پردازد. این کتاب برای ارائه خدمات بهتر به مخاطبان خود در علوم اعصاب و جوامع پزشکی مجدداً ساخته شده است.

این فصل شامل بیش از 100 جعبه است که شرایط بالینی، تکنیک ها و سایر موضوعات خاص را توصیف می کند. هر فصل از طریق یک فرآیند بررسی کامل انجام شد و به کتاب لحن یکنواختی داد. فصل‌ها توسط دانشمندان برجسته‌ای نوشته شده‌اند که در موضوعاتی که پوشش می‌دهند متخصص هستند.

مهندسی اعصاب / نوروتکنولوژی

S: مهندسی اعصاب / نوروتکنولوژی

نورودینامیک

تصویربرداری عصبی

رابط های مغز و ماشین

مانیتورینگ مغز پیشرفته

نوآوری در نوروتکنولوژی

تحریک بسته نرم افزاری عصب واگ با استفاده از تابش لیزر 1505 نانومتری در مدل موش in-vivo

تحریک عصبی با لیزر به تازگی در سیستم عصبی محیطی به عنوان روشی جایگزین برای تحریک الکتریکی عصب معمولی مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج ارائه شده در این مطالعه ممکن است برای آوردن مزایای روش، مانند ارسال غیر تماسی سیگنال‌های محرک خارجی در فاصله میلی‌متری در هوا، افزایش نسبتاً و سطحی انتخاب‌پذیری فضایی و اندازه‌گیری‌های بدون مصنوعات الکتریکی برای تحریک عصب واگ مفید باشد. مطالعات.

استفاده پزشکی الکتروانسفالوگرافی

EEG یکی از تست های اصلی تشخیصی برای صرع است. یک ضبط معمول EEG بالینی معمولاً 20 تا 30 دقیقه (به علاوه زمان آماده سازی) طول می کشد. این آزمایشی است که فعالیت الکتریکی مغز را با استفاده از دیسک‌های فلزی کوچک (الکترود) متصل به پوست سر تشخیص می‌دهد. به طور معمول، EEG در شرایط بالینی برای تعیین تغییرات در فعالیت مغز استفاده می شود که ممکن است در تشخیص اختلالات مغزی، به ویژه صرع یا سایر اختلالات تشنج مفید باشد. EEG همچنین ممکن است برای تشخیص یا درمان اختلالات زیر مفید باشد:[14]

تومور مغزی

آسیب مغزی ناشی از ضربه به سر

اختلال عملکرد مغز که می تواند دلایل مختلفی داشته باشد (آنسفالوپاتی)

التهاب مغز (آنسفالیت)

سکته

اختلالات خواب

همچنین می تواند:

تشنج‌های صرع را از انواع دیگر طلسم‌ها، مانند تشنج‌های غیرصرعی روان‌زا، سنکوپ (غش)، اختلالات حرکتی زیر قشری و انواع میگرن تشخیص دهید.

افتراق آنسفالوپاتی یا دلیریوم "ارگانیک" از سندرم های روانپزشکی اولیه مانند کاتاتونیا

به عنوان یک آزمایش کمکی برای مرگ مغزی در بیماران مبتلا به کما عمل می کند

پیش آگهی در بیماران مبتلا به کما (در موارد خاص)

تعیین کنید که آیا داروهای ضد صرع را از شیر بگیرید.

گاهی اوقات، یک نوار مغزی معمولی برای تعیین تشخیص یا تعیین بهترین اقدام از نظر درمان کافی نیست. در این مورد، ممکن است تلاش هایی برای ثبت EEG در حالی که تشنج رخ می دهد، انجام شود. این به عنوان یک ضبط ictal شناخته می شود، در مقابل ضبط بین کتال که به ضبط EEG بین تشنج اشاره دارد. برای به دست آوردن یک ضبط آیکتال، یک نوار مغزی طولانی مدت معمولاً همراه با یک ضبط ویدیویی و صوتی هماهنگ با زمان انجام می شود. این کار را می توان به صورت سرپایی (در خانه) یا در طول بستری در بیمارستان، ترجیحاً در یک واحد نظارت بر صرع (EMU) با پرستاران و سایر پرسنل آموزش دیده در مراقبت از بیماران مبتلا به تشنج انجام داد. نوار مغزی ویدئویی سرپایی سرپایی معمولاً یک تا سه روز طول می کشد. پذیرش در واحد نظارت بر صرع معمولا چندین روز طول می کشد اما ممکن است یک هفته یا بیشتر طول بکشد. در حالی که در بیمارستان هستید، داروهای تشنج معمولاً حذف می شوند تا احتمال بروز تشنج در طول بستری افزایش یابد. به دلایل ایمنی، داروها در طی EEG خارج از بیمارستان حذف نمی شوند. بنابراین، نوار مغزی ویدئویی سرپایی از مزیت راحتی برخوردار است و هزینه کمتری نسبت به پذیرش در بیمارستان دارد، اما ضرر آن کاهش احتمال ثبت یک رویداد بالینی است.

مانیتورینگ صرع معمولاً برای تشخیص تشنج‌های صرع از انواع دیگر طلسم‌ها، مانند تشنج‌های غیرصرعی روان‌زا، سنکوپ (غش)، اختلالات حرکتی زیر قشر مغز و انواع میگرن، برای مشخص کردن تشنج‌ها برای اهداف درمانی و محلی‌سازی انجام می‌شود. ناحیه ای از مغز که تشنج از آن منشأ می گیرد تا جراحی احتمالی تشنج را بررسی کند. بیمارستان ها از مانیتور EEG برای کمک به تشخیص تشنج استفاده می کنند. آنها از این اطلاعات برای کمک به روند درمان و همچنین کشف خطرات استفاده می کنند. بسیاری از متخصصان اهمیت EEG را در مورد تشنج های مشکوک برای تشخیص و ارزیابی بیان کرده اند[15]. پزشکان می توانند از سیستم مانیتورینگ EEG برای کمک به بررسی برخی گزینه های درمانی و همچنین برخی از عوامل خطر استفاده کنند. با پیشرفت فناوری، محققان در حال یافتن مانیتورهای جدیدی هستند که در مورد تشنج دقیق تر هستند. "تکنیک های پیشرفته با EEG مداوم و تکنیک ساده شده با aEEG به پزشکان اجازه می دهد تا تشنج های بیشتری را در کنار تخت تشخیص دهند." aEEG مخفف الکتروانسفالوگرافی یکپارچه دامنه است و می تواند هر گونه فعالیت الکتریکی مغز را درست مانند مانیتور EEG تشخیص دهد. مانیتور aEEG می تواند نظارت کند. عملکرد مغز برای مدت طولانی، در حالی که یک مانیتور EEG فقط می تواند عملکرد مغز را برای چند ساعت تا چند روز کنترل کند. اثرات

علاوه بر این، EEG ممکن است برای نظارت بر عمق بیهوشی، به عنوان یک شاخص غیرمستقیم پرفیوژن مغزی در اندارترکتومی کاروتید، یا برای نظارت بر اثر آموباربیتال در طول آزمایش وادا استفاده شود.

EEG همچنین می‌تواند در بخش‌های مراقبت‌های ویژه برای نظارت بر عملکرد مغز برای نظارت بر تشنج‌های غیر تشنجی/صرع وضعیت غیر تشنجی، برای نظارت بر اثر آرام‌بخش/بی‌هوشی در بیماران در کما ناشی از پزشکی (برای درمان تشنج‌های مقاوم به درمان یا افزایش صرع داخل جمجمه‌ای) استفاده شود. فشار)، و برای نظارت بر آسیب ثانویه مغزی در شرایطی مانند خونریزی زیر عنکبوتیه (روش تحقیقاتی در حال حاضر).

اگر بیمار مبتلا به صرع برای جراحی رزکتیو در نظر گرفته شود، اغلب لازم است که کانون (منبع) فعالیت مغزی صرعی با وضوحی بیشتر از آنچه توسط EEG پوست سر ارائه می شود، موضعی شود. این به این دلیل است که مایع مغزی نخاعی، جمجمه و پوست سر پتانسیل الکتریکی ثبت شده توسط EEG پوست سر را لکه دار می کنند. در این موارد، جراحان مغز و اعصاب معمولا نوارها و شبکه‌هایی از الکترودها (یا الکترود عمق نفوذی) کاشت می‌کنند.

مگنتوآنسفالوگرافی

فهرست

1 تاریخچه

2 اساس سیگنال MEG

3 محافظ مغناطیسی

3.1 اتاق محافظ مغناطیسی (MSR)

3.2 سیستم محافظ فعال

4 محلی سازی منبع

4.1 مسئله معکوس

4.2 تصویربرداری منبع مغناطیسی

4.3 بومی سازی منبع مدل دوقطبی

4.4 مدل های منبع توزیع شده

4.5 تجزیه و تحلیل مؤلفه مستقل (ICA)

5 در زمینه استفاده کنید

5.1 اتصال مغز و نوسانات عصبی

5.2 صرع کانونی

5.3 جنین

6 مقایسه با تکنیک های مرتبط

6.1 MEG در مقایسه با EEG

مگنتوآنسفالوگرافی

مگنتوآنسفالوگرافی (MEG) یک تکنیک تصویربرداری عصبی عملکردی برای نقشه برداری فعالیت مغز با ثبت میدان های مغناطیسی تولید شده توسط جریان های الکتریکی که به طور طبیعی در مغز رخ می دهد، با استفاده از مغناطیس سنج های بسیار حساس است. آرایه‌های SQUID (دستگاه‌های تداخل کوانتومی ابررسانا) در حال حاضر رایج‌ترین مغناطیس‌سنج هستند، در حالی که مغناطیس‌سنج SERF (آرام‌شدن بدون تبادل چرخش) برای ماشین‌های آینده در حال بررسی است.[1][2] کاربردهای MEG شامل تحقیقات پایه در فرآیندهای ادراکی و شناختی مغز، محلی‌سازی مناطق آسیب‌شناسی قبل از برداشتن جراحی، تعیین عملکرد بخش‌های مختلف مغز و نوروفیدبک است. این را می توان در یک محیط بالینی برای یافتن مکان های ناهنجاری و همچنین در یک محیط آزمایشی برای اندازه گیری ساده فعالیت مغز اعمال کرد.

مبانی عصبی آناتومیکی نورولوژی بالینی

با پر کردن شکاف بین سیستم عصبی محیطی و مرکزی، ویرایش دوم Neuroanatomical Base of Clinical Neurology درک شرایط عصبی را از طریق یک رویکرد مفهومی به مدارهای عصبی غنی می کند. این کتاب طرح کلی مطالب چاپ اول را حفظ می کند، سازمان ساختاری را با اختلالات بالینی مرتبط ادغام می کند، در حالی که منعکس کننده رشد قابل توجه و اطلاعات در حال تغییر در علوم اعصاب است.

پس از مقدمه ای بر جنبه های رشدی و سلولی سیستم عصبی، این کتاب به طور عمیق به مورفولوژی و سازماندهی درونی سیستم عصبی مرکزی می پردازد. این مؤلفه‌های جسمی و خودکار سیستم عصبی محیطی را بررسی می‌کند و بر گیر افتادن‌های عصبی و نوروپاتی‌ها تأکید می‌کند. نویسنده با نشان دادن ارتباط متقابل عصبی بین مراکز اتونوم بالا و پایین تر و واسطه رفلکس های احشایی، اختلالات مختلف را توصیف می کند.

نسخه دوم شرایط بالینی رایج و مرتبط را در بر می گیرد و برجسته می کند. موضوعات عبارتند از:

اشکال مختلف اختلال عملکرد قشر مغز، مانند تشنج، سندرم قطع ارتباط، کما و زوال عقل

نقش قشر پیش پیشانی در رفتار و توجه، معرفی موضوع اوتیسم

اطلاعات به روز در مورد سیستم شنوایی، دهلیزی، چشایی و لیمبیک

شیمی عصبی سیستم لیمبیک، حافظه و اختلالات مرتبط، و مدارهای ساختاری و عصبی شکنج هیپوکامپ

سازماندهی ساختاری و مسیرهای مرتبط با سیستم خارج هرمی، نشان دهنده اساس عصبی شیمیایی اختلالات حرکتی

این نسخه جدید به طرز ماهرانه ای بیش از یک دهه از کشف در علوم اعصاب را از زمان انتشار اولین نسخه ادغام می کند و بینش عمیقی را در مورد اتصال سیناپسی عصبی و مکانیسم هایی که زمینه ساز اختلالات عصبی هستند، معرفی می کند. این کتاب منبعی ضروری از اطلاعات برای دانشجویان پزشکی و مرتبط با سلامت، متخصصان مغز و اعصاب و دانشجویان علوم اعصاب است.