سیستم عصبی محیطی چیست؟
سیستم عصبی به دو بخش تقسیم می شود: سیستم عصبی مرکزی و سیستم عصبی محیطی. سیستم عصبی مرکزی (CNS) شامل مغز و نخاع می شود، در حالی که سیستم عصبی محیطی شامل تمام اعصابی است که از مغز و نخاع منشعب می شوند و به سایر قسمت های بدن از جمله عضلات و اندام ها گسترش می یابند.
نقش اصلی PNS اتصال CNS به اندام ها، اندام ها و پوست است. این اعصاب از سیستم عصبی مرکزی تا بیرونی ترین نواحی بدن گسترش می یابند. سیستم محیطی به مغز و نخاع اجازه می دهد تا اطلاعات را دریافت و به نواحی دیگر بدن ارسال کند، که به ما امکان می دهد به محرک های محیط خود واکنش نشان دهیم.
اعصابی که سیستم عصبی محیطی را تشکیل می دهند در واقع آکسون ها یا دسته های آکسون های سلول های عصبی یا نورون ها هستند. در برخی موارد، این اعصاب بسیار کوچک هستند اما برخی از دسته های عصبی آنقدر بزرگ هستند که به راحتی توسط چشم انسان قابل مشاهده است.
ساختارهای سیستم عصبی محیطی
سیستم عصبی محیطی خود به دو بخش تقسیم می شود: سیستم عصبی جسمی و سیستم عصبی خودمختار.
هر یک از این اجزا نقش مهمی در نحوه عملکرد سیستم عصبی محیطی دارند.
سیستم عصبی شبکه پیچیده ای از اعصاب و سلول ها است که پیام هایی را از مغز و نخاع به قسمت های مختلف بدن منتقل می کند.
سیستم عصبی هم سیستم عصبی مرکزی و هم سیستم عصبی محیطی را شامل می شود. سیستم عصبی مرکزی از مغز و نخاع ساخته شده است و سیستم عصبی محیطی از سیستم عصبی سوماتیک و اتونومیک تشکیل شده است.
سیستم عصبی
نخاع
مغز
عصب
پس از مطالعه این فصل، شما قادر خواهید بود:
نام بخش هایی از سیستم عصبی و بحث در مورد عملکرد هر بخش.
فرم های ترکیبی که در ساخت واژه هایی که مربوط به سیستم عصبی هستند استفاده کنید.
شناسایی معنای اختصارات مربوطه.
نام تشخیص رایج، آزمایشات آزمایشگاهی و روش های بالینی مورد استفاده در آزمایش و درمان اختلالات سیستم عصبی را نام ببرید