کیهان شناسی پلاسما

در دهه 1960 ، نظریه کیهان شناسی پلاسما توسط آلفون ، یک متخصص پلاسما که برنده جایزه نوبل فیزیک 1970 برای کار خود در زمینه مغناطیسی و تیرودینامیک شد ، مطرح شد. در سال 1971 ، اسکار کلاین ، فیزیکدان نظری سوئدی ، پیشنهادهای قبلی را گسترش داد و مدل آلفون-کلاین از جهان را ایجاد کرد یا "متا کهکشانی" ، اصطلاح قبلی که به منظور دسترسی به قسمت تجربی جهان استفاده می شد ، از کل جهان شامل بخشهایی فراتر از افق ذرات ما. 

کیهان شناسی پلاسما

کیهان شناسی پلاسما کیهان شناسی غیراستانداردی است که فرض اصلی آن این است که پویایی گازهای یونیزه و پلاسما ، اگر غالب نباشد ، در فیزیک جهان فراتر از منظومه شمسی نقش مهمی ایفا می کند. در مقابل ، مشاهدات و مدلهای فعلی کیهان شناسان و اخترفیزیکدانان ، شکل گیری ، توسعه و تکامل اجرام نجومی و ساختارهای مقیاس بزرگ در جهان را تحت تأثیر گرانش (از جمله فرمول بندی آن در نظریه نسبیت عمومی آلبرت اینشتین) و فیزیک باریونیک توضیح می دهند. 

کیهان شناسی پلاسما

وی بر روی پلاسمای با چگالی انرژی بالا و پدیده های مربوطه ، پرتوهای ذره ای شدید و منابع مایکروویو شدید ، ژنراتورهای پالس با قدرت انفجار ، اثر z-pinch و طرح های همجوشی هسته ای کار کرده است.

آنتونی پرات

آنتونی پرات مدافع تأثیرگذار کیهان شناسی پلاسما

کیهان شناسی پلاسما و بررسی کهکشان ها

هانس آلفون از دهه 1960 تا 1980 استدلال کرد که پلاسما نقش مهم و نه غالبی را در جهان ایفا می کند ، زیرا نیروهای الکترومغناطیسی هنگام عمل بر ذرات باردار بین سیاراتی و بین ستاره ای ، از جاذبه بسیار مهم ترند. وی بیشتر فرض کرد که آنها ممکن است انقباض ابرهای بین ستاره ای را تقویت کنند و حتی ممکن است مکانیسم اصلی انقباض را تشکیل دهند و تشکیل ستاره را آغاز کنند.  دیدگاه استاندارد فعلی این است که میدان های مغناطیسی می توانند مانع از فروپاشی شوند ، جریان های بزرگ بیرک لند مشاهده نشده اند و پیش بینی می شود مقیاس طول برای خنثی شدن بار بسیار کمتر از مقیاس های کیهانشناسی مربوطه باشد. 

 

کیهان شناسی پلاسما

کیهان شناسی پلاسما یک کیهان شناسی غیراستاندارد است که فرض اصلی آن این است که پویایی گازهای یونیزه و پلاسما ، اگر غالب نباشد ، در فیزیک جهان فراتر از منظومه شمسی نقش مهمی ایفا می کند.  در مقابل ، مشاهدات و مدلهای فعلی کیهان شناسان و اخترفیزیکدانان ، شکل گیری ، توسعه و تکامل اجرام نجومی و ساختارهای مقیاس بزرگ در جهان را تحت تأثیر گرانش (از جمله فرمول بندی آن در نظریه نسبیت عمومی آلبرت انیشتین) و فیزیک باریونیک توضیح می دهند. . 

کیهان شناسی پلاسما