پزشکی هسته ای

تفاوت اصلی بین آزمایش های تشخیصی پزشکی هسته ای و سایر روش های تصویربرداری این است که تکنیک های تصویربرداری هسته ای عملکرد فیزیولوژیکی بافت یا ارگ مورد بررسی را نشان می دهد ، در حالی که سیستم های تصویربرداری سنتی مانند توموگرافی کامپیوتری (سی تی اسکن) و تصویربرداری تشدید مغناطیسی (اسکن MRI) نشان می دهد فقط آناتومی یا ساختار

تکنیک های تصویربرداری پزشکی هسته ای نیز مختص اندام یا بافت است. در حالی که می توان از اسکن CT یا MRI برای تجسم کل حفره قفسه سینه یا حفره شکم استفاده کرد ، به عنوان مثال ، تکنیک های تصویربرداری هسته ای برای مشاهده اندام های خاص مانند ریه ها ، قلب یا مغز استفاده می شود. اگر عامل استفاده شده گیرنده های سلولی یا عملکردهای خاصی را هدف قرار دهد ، مطالعات پزشکی هسته ای نیز می تواند مبتنی بر کل بدن باشد. نمونه هایی از این تکنیک ها شامل اسکن PET یا PET / CT کل بدن ، اسکن مت یدوبنزیل گوانیدین (MIBG) ، اسکن اکتروتید ، اسکن گلبول های سفید ایندیوم و اسکن گالیوم است.