تابش الکترومغناطیسی

تابش الکترومغناطیسی

تابش الکترومغناطیسی شامل انتشار امواج الکترومغناطیسی است که خواص آنها به طول موج بستگی دارد.

اشعه ایکس و گاما به بهترین وجه توسط اتم هایی با هسته های سنگین جذب می شوند. هرچه هسته سنگین تر باشد ، جذب بهتر است. در برخی از کاربردهای خاص ، اورانیوم ضعیف یا توریم [20] استفاده می شود ، اما سرب بسیار رایج است. چندین سانتی متر اغلب مورد نیاز است. سولفات باریم در برخی کاربردها نیز استفاده می شود. با این حال ، وقتی هزینه مهم است ، تقریباً از هر ماده ای می توان استفاده کرد ، اما باید بسیار ضخیم تر باشد. اکثر راکتورهای هسته ای از سپرهای ضخیم بتنی برای ایجاد یک محافظ زیستی با لایه نازک سرب سرد شده در داخل برای محافظت از بتن متخلخل در برابر مایع خنک کننده داخل استفاده می کنند. بتن همچنین با سنگدانه های سنگین مانند Baryte یا MagnaDense (Magnetite) ساخته می شود تا به خواص محافظتی بتن کمک کند. اشعه گاما بهتر توسط موادی با تعداد اتمی بالا و چگالی بالا جذب می شود ، اگرچه هیچ یک از تأثیرات در مقایسه با کل جرم در مساحت در مسیر پرتو گاما مهم نیست.

اشعه ماوراء بنفش (UV) در کوتاهترین طول موج خود یونیزه می شود اما نفوذ نمی کند ، بنابراین می تواند توسط لایه های نازک مات مانند کرم ضد آفتاب ، لباس و عینک محافظ محافظت شود. محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش ساده تر از سایر اشعه های فوق است ، بنابراین اغلب به طور جداگانه مورد توجه قرار می گیرد.

در برخی موارد ، محافظ نادرست می تواند وضعیت را بدتر کند ، هنگامی که تابش با مواد محافظ تعامل می کند و تابش ثانویه ایجاد می کند که به راحتی در ارگانیسم ها جذب می شود. به عنوان مثال ، اگرچه مواد دارای عدد اتمی بالا در محافظت از فوتون ها بسیار مثر هستند ، اما استفاده از آنها برای محافظت از ذرات بتا ممکن است به دلیل تولید اشعه ایکس bremsstrahlung ، در معرض تشعشعات بیشتری قرار گیرد ، و بنابراین مواد عدد اتمی کم توصیه می شود. همچنین ، استفاده از موادی با سطح مقطع فعال شدن نوترون بالا برای محافظت از نوترون ها باعث می شود که خود ماده محافظ رادیواکتیو شود و از این رو خطرناکتر از آنچه که وجود نداشت ، باشد.

کارشناسی ارشد تصویربرداری پزشکی

مقدمه معرفی فناوری تصویربرداری پزشکی

قدمت رشته فناوری تصویر برداری پزشکی به  اواخر قرن ۱۹ برمی گردد که با کشف پرتوی ایکس و کاربرد آن در پزشکی به صورت تصاویر ساده رادیوگرافی، امکان دستیابی به اطلاعات آناتومیک از بدن انسان فراهم گردید. پس از آن با استفاده از سایر تابش ها، اعم از یونیزان و غیر یونیزان و ابداع و توسعه روش های مختلف تصویربرداری و توموگرافی، اهمیت استفاده از این تکنیک ها در معاینات تشخیصی افزایش یافت. به طوریکه امروزه با رشد و توسعه دانش تصویربرداری و فناوری های مرتبط با آن، تشخیص بیماری ها به طور قابل ملاحظه تسهیل شده است.