فلورسانس داخل عروقی

چندین مطالعه تحقیقاتی نقش فلورسانس داخل عروقی را در تشخیص بیماری های عروقی نشان داده است. از فلورسانس پلاک در اولین مطالعه در شریانهای کرونر در ترکیب با توموگرافی انسجام نوری داخل کرونری (OCT) استفاده شده است. به طور مشابه ، فلورسانس ناشی از لیزر داخل عروقی همراه با OCT در یک مطالعه بالینی با استفاده از یک هدف مولکولی مورد تأیید FDA (به عنوان مثال ، ایندوسیانین سبز) برای تشخیص ویژگی های پر خطر پلاک های کاروتید در معرض سکته مغزی استفاده شده است. [6] از عوامل مولکولی نیز برای تشخیص ویژگی های خاص ، مانند تجمع فیبرین استنت برای تشخیص استنت داخل عروقی بهبود نیافته در داخل بدن در افزایش خطر ترومبوز و فعالیت آنزیمی مربوط به التهاب شریان استفاده شده است.

فلورسانس داخل عروقی

فلورسانس داخل عروقی معمولاً از فلورسانس ناشی از لیزر برای تحریک انتشار فلورسانس دیواره عروق و اجزای پلاک خاص یا عوامل مولکولی تزریق شده قبلی (یعنی تصویربرداری مولکولی) استفاده می کند. تشخیص فلورسانس را می توان با یکپارچه سازی در مدت زمان کوتاهی از شدت ساطع شده ، طول عمر (به عنوان مثال ، میکروسکوپ تصویربرداری در طول عمر فلورسانس یا FLIM) ، یا با تجزیه و تحلیل شکل طیفی فلورسانس ساطع شده (طیف سنجی فلورسانس) به دست آورد. از نور مادون قرمز غالباً برای تحریک انتشار فلورسانس در موارد کاربرد داخل عروقی استفاده می شود. کاتترهای تصویربرداری حاوی یک فیبر نوری برای انتقال و جمع آوری نور به داخل و از لومن داخلی بدن انسان از طریق مداخلات نیمه تهاجمی هستند (به عنوان مثال ، مداخله کرونر از طریق پوست در مورد عروق کرونر).

فلورسانس داخل عروقی

نمونه ای از فلورسانس داخل کرونر در ترکیب با توموگرافی انسجام نوری داخل کرونر برای شناسایی بهتر فرآیند مولکولی تصلب شرایین. 

فلورسانس داخل عروقی

فلورسانس داخل عروقی یک روش تصویربرداری مولکولی مبتنی بر کاتتر است که از فلورسانس نزدیک مادون قرمز برای تشخیص خود فلورسانس دیواره شریان (NIRAF) یا فلورسانس تولید شده توسط عوامل مولکولی تزریق داخل وریدی (NIRF) استفاده می کند. هیچ سیستم تجاری مبتنی بر فلورسانس داخل عروقی در حال حاضر در بازار وجود ندارد ، با این حال ، گام های قابل توجهی در پیشرفت در فناوری تصویربرداری فلورسانس داخل عروقی بین سال های 2010-2016 برداشته شده است. این ماده معمولاً برای تشخیص وضعیت عملکردی دیواره شریان از جمله برخی از ویژگیهای شناخته شده با خطر بالا تصلب شرایین (به عنوان مثال ، التهاب) استفاده می شود. این روش معمولاً با روشهای تصویربرداری ساختاری مانند سونوگرافی داخل عروقی و / یا توموگرافی انسجام نوری داخل عروق کرونر ترکیب می شود ، تا اطلاعات عملکردی را در زمینه ریخت شناسی ارائه دهد.

فلورسانس داخل عروقی

فلورسانس داخل عروقی یک روش تصویربرداری مولکولی مبتنی بر کاتتر است که از فلورسانس نزدیک به مادون قرمز برای شناسایی اتو فلورسانس دیواره شریان (NIRAF) یا فلورسانس تولید شده توسط عوامل مولکولی تزریق وریدی (NIRF) استفاده می کند. هیچ سیستم تجاری مبتنی بر فلورسانس داخل عروقی در حال حاضر در بازار موجود نیست ، با این حال ، مراحل قابل توجهی در فناوری تصویربرداری فلورسانس داخل عروقی بین سالهای 2010-2016 انجام شده است.