حسگرهای زیستی مبتنی بر پلاسمون

حسگرهای زیستی مبتنی بر پلاسمون

اتصال نور با فیلمهای فلزی پیوسته (SPR (تشدید پلاسمون سطحی)) یا نانوذرات فلزی (LSPR) باعث ایجاد محدودیت شدیدی در شدت میدان الکترومغناطیسی می شود. میدان محدود تعامل بین نور و مولکولهای هدف را افزایش می دهد ، در نتیجه باعث افزایش حساسیت می شود.

  

SPR نوسان رزونانس الکترونهای رسانایی در رابط بین ماده منفی و مثبت است که توسط نور حادثه تحریک می شود. شکل 5 نمونه ای از پیکربندی شماتیک بیوسنسر SPR را نشان می دهد. نور حادثه کاملاً از درون منشور منعکس می شود. امواج حفره ای خارج از منشور با امواج پلاسما در سطح فلز (به طور معمول Au یا Ag) برهم کنش می کنند و تشدید پلاسمون را القا می کنند. SPR را می توان از زاویه حداقل بازتاب (زاویه حداکثر جذب) مشاهده کرد که نسبت به ضریب شکست ماده بیولوژیکی اعمال شده روی سطح فلز بسیار حساس است. از این روش می توان برای شناسایی جذب مولکولی مانند پلیمرها ، DNA ، پروتئین ها یا فعل و انفعالات مولکولی استفاده کرد