حسگرهای زیستی مبتنی بر پلاسمون
اتصال نور با فیلمهای فلزی پیوسته (SPR (تشدید پلاسمون سطحی)) یا نانوذرات فلزی (LSPR) باعث ایجاد محدودیت شدیدی در شدت میدان الکترومغناطیسی می شود. میدان محدود تعامل بین نور و مولکولهای هدف را افزایش می دهد ، در نتیجه باعث افزایش حساسیت می شود.
ادامه مطلب ...