حسگرهای زیستی مبتنی بر پلاسمون

حسگرهای زیستی مبتنی بر پلاسمون

اتصال نور با فیلمهای فلزی پیوسته (SPR (تشدید پلاسمون سطحی)) یا نانوذرات فلزی (LSPR) باعث ایجاد محدودیت شدیدی در شدت میدان الکترومغناطیسی می شود. میدان محدود تعامل بین نور و مولکولهای هدف را افزایش می دهد ، در نتیجه باعث افزایش حساسیت می شود.

 

حسگرهای زیستی نوری مجتمع

تعریف

بیوسنسور وسیله ای تحلیلی است که از یک گیرنده زیست ، مبدل و یک پردازشگر سیگنال برای تشخیص مواد بیولوژیکی و نظارت بر فعل و انفعالات بیولوژیکی تشکیل شده است.

 

تشدید پلاسمون سطحی

تشدید پلاسمون سطحی

پلاسمون، نوسانات جمعی الکترونهای رسانش فلز در هنگام عبور الکترون پر انرژی است، اگر این الکترون‌ها درون حجم یک فلز قرار داشته باشد به آنها پلاسمون‌های حجمی گفته می شود. در سال 1956، گروهی از پژوهشگران  به صورت تحلیلی دلیل افت سریع انرژی الکترون‌ها در عبور از فلزات را بیان نمودند و نتیجه گرفتند که این انرژی صرف حرکت تجمعی و نوسان گونه الکترون‌های آزاد فلز می‌شود و آن را پلاسمون نامید. دلیل این نام گذاری شباهت این نوسانات الکترون ها با نوسان های ذرات محیط پلاسما بود . 

لیزری که روی فلزات نقاشی می‌کند